‘Hernieuwbare energiebronnen’ wekken slechts elektriciteit op, maar leveren geen producten of transportbrandstoffen voor onze materialistische economie. Energie en grondstoffen zijn twee totaal verschillende zaken. Je kunt met energie op zichzelf geen materialen maken. Ook ‘hernieuwbare’ energie is in essentie slechts een tijdelijk opgewekte stroom elektronen, zonder enige stoffelijke component.

Alle apparaten die elektriciteit gebruiken – van iPhones tot röntgenapparaten, van datacenters tot defibrillatoren – zijn vervaardigd uit petrochemicaliën, afkomstig van aardolie (petroleum) of aardgas. Van de 100 miljoen vaten aardolie die dagelijks worden geproduceerd, wordt meer dan 60% omgezet in allerlei fysieke producten.

Aardolie is een grondstof

Ruwe aardolie is geen brandstof op zich, maar een grondstof voor duizenden producten – net zoals walvisolie dat ooit was. In de 15e tot 19e eeuw werd walvisolie veel gebruikt voor zeep, vernis, textiel, explosieven en zelfs medische toepassingen. Pas toen walvispopulaties instortten, werd een alternatief noodzakelijk. Dat werd aardolie: aanvankelijk gewonnen uit ondiepe bronnen (fossiel), later uit grote diepten, de echte ‘aard’olie. Deze olie werd de basis voor alles wat onze moderne samenleving draaiende houdt.

Raffinage van aardolie levert meer dan 6000 producten op, waaronder:

• kunststoffen en polymeren
• medicijnen en medische apparatuur
• elektronica en halfgeleiders
• communicatiesystemen en infrastructuur
• bouwmaterialen, kunstmest, en tenslotte ook nog
• transportbrandstoffen (benzine, diesel, kerosine)

Niet verslaafd aan olie, maar gebouwd mét olie

We zijn niet verslaafd aan aardolie, maar aan de producten die we ermee maken. En die producten zijn essentieel om überhaupt ‘hernieuwbare’ energie op te wekken en te benutten. Zonnepanelen, windturbines, batterijen, omvormers en netwerken zijn allemaal gebouwd met onderdelen die afkomstig zijn uit aardolie en andere grondstoffen. Zolang er geen alternatieve materialen zijn, kan de overstap naar hernieuwbare energie niet plaatsvinden zonder fossiele grondstoffen.

De realiteit is dat de wereld dagelijks ongeveer 100 miljoen vaten aardolie verbruikt. De overgrote meerderheid van de 8 miljard mensen leeft in landen waar minder dan $10 per dag beschikbaar is. Voor hen zijn zwaar gesubsidieerde wind- en zonnestroomsystemen simpelweg onhaalbaar en onbereikbare luxe westerse producten.

Hernieuwbare energie vraagt juist méér fossiele input

De productie van ‘duurzame’ producten vindt grotendeels plaats in landen waar kolencentrales de voornaamste energiebron zijn.

Batterijen, zonnepanelen en windmolens worden gemaakt met werkelijk fossiele energie (kolen) en uit materialen die met fossiele middelen worden gewonnen en vervoerd. Lithiumbatterijen, bijvoorbeeld, vereisen enorme hoeveelheden energie voor mijnbouw, raffinage en wereldwijde distributie. Daarbovenop komen nog de materialen en processen die nodig zijn om apparaten te maken die deze batterijen gebruiken.

‘Duurzaam’ is dus vooral een label dat geldt voor het eindgebruik, niet voor de volledige levenscyclus. In werkelijkheid is het een duur luxeproduct voor rijke landen.

Aardolie is niet alleen fossiel, maar ook geologisch

De term ‘fossiele brandstof’ werd populair dankzij de olie-industrie zelf – met name door Rockefeller, die zijn aardolieproducten met dat etiket een aura van schaarste en dus hogere waarde gaf.

Maar geologisch gezien is die benaming niet correct. Waar klimaatwetenschappers, inclusief meteorologen, zich richten op de atmosfeer, kijken geologen naar de diepere lagen van de aarde. Daar wordt olie gevonden op dieptes van 10 kilometer of meer – veel dieper dan waar ooit plantaardig of dierlijk leven is aangetoond. Het diepst gevonden fossiel bevindt zich op circa 2250 meter, terwijl aardolie wordt gewonnen op meer dan 10.000 meter diepte. 

Deze gegevens ondersteunen het bestaan van abiotische olie: aardolie die diep in de aardmantel ontstaat door chemische processen, en niet uit biologische resten. Hoewel dit idee in populaire media als controversieel geldt, is het onder geologen een bekende en bestudeerde theorie. Dat betekent: aardolie is deels fossiel – en dus eindig – maar een ander  deel is vooral geologisch van oorsprong. En wordt op tot op heden onbereikbare dieptes (tot 100 km diep) in de magma-kern van de aarde aangemaakt. 

De mythes van ‘Peak Oil’ en ‘hernieuwbaar’

Er zijn vele aanwijzingen die het bestaan van abiotische olie ondersteunen. Olievelden die als uitgeput golden, bleken jaren later opnieuw olie te bevatten. De piekolieproductie – het hypothetische moment waarop de mondiale olieproductie haar hoogtepunt bereikt en daarna onomkeerbaar afneemt – is al decennialang de heilige graal van de grondstoffeneconomie: veel besproken, maar net zo ongrijpbaar.

Het ‘peak oil’-moment schuift steeds verder op in de tijd, met almaar hogere productievolumes: van de huidige 100 miljoen vaten per dag naar een geschatte 116 miljoen vaten per dag in 2045. Sommigen twijfelen zelfs of we deze eeuw die piek überhaupt zullen bereiken, gezien de enorme hoeveelheden koolstof en waterstof die nog in de aardmantel aanwezig zijn.

Ook de term ‘hernieuwbare energie’ is misleidend. Volgens de natuurwetten kan energie niet opnieuw worden gebruikt. Eenmaal omgezet – bijvoorbeeld in warmte of elektriciteit – is de oorspronkelijke hoogwaardige energie weg. De zon zendt haar energie ook maar éénmalig uit. Wind ontstaat door atmosferische temperatuurverschillen als gevolg van dat zonlicht en is niet hernieuwbaar. Zodra die energie benut is, is ze verdwenen. Voor altijd.

Is de zon duurzaam op een geologische tijdschaal? Nee, zeker niet. Over vele miljoenen jaren zal de zon ‘opgebrand’ zijn. Maar in menselijke termen gaat de zon nog heel lang mee en is dus voor ons (!) praktisch ‘onuitputtelijk’. Maar is die energie hernieuwbaar in natuurkundige zin? Zoals de wetten van de Thermodynamica ons leren: Absoluut niet. 

Tot slot

Wie een energietransitie wil bepleiten, moet eerst begrijpen wat energie werkelijk is, hoe onze infrastructuur functioneert en waarop die gebaseerd is.

Politiek beleid dat deze basis negeert, loopt het risico technologische luchtkastelen te bouwen die geen draagvlak hebben in de realiteit van natuurwetten en materiaalkunde.

En helaas hebben we de afgelopen decennia, voor veel geld, veel van dit soort luchtkastelen gebouwd – die we nu langzaam als een kaartenhuis zien instorten.

De vraag blijft: bouwen we op deze manier werkelijk aan een duurzame toekomst, of aan een luxe illusie met een hoog prijskaartje?

Inspiratie was een bericht op Friends of Science.

Photo by drmakete lab

————————-  Translated with ChatGPT ———————

You Can’t Build Products with Renewable Energy

‘Renewable energy sources’ only generate electricity. They do not provide products or transportation fuels for our material-driven economy. Energy and raw materials are two entirely different things. You cannot make materials with energy alone. Even ‘renewable’ energy is essentially just a temporary flow of electrons, with no physical substance.

All devices that use electricity – from iPhones to X-ray machines, from data centers to defibrillators – are made from petrochemicals, derived from crude oil (petroleum) or natural gas. Of the 100 million barrels of oil produced daily, more than 60% is converted into various products.

Crude Oil is a Raw Material

Crude oil is not a fuel by itself, but a feedstock for thousands of products – just as whale oil once was. In the 15th to 19th centuries, whale oil was widely used for soap, varnish, textiles, explosives, and even medical applications. Only when whale populations collapsed did an alternative become necessary. That alternative became crude oil: initially from shallow deposits, later extracted from deep underground. This oil became the foundation for everything that keeps our modern society running.

Refining oil yields more than 6,000 products, including:

• plastics and polymers
• medicines and medical equipment
• electronics and semiconductors
• communication systems and infrastructure
• building materials, fertilizers, and last but not least:
• transportation fuels (gasoline, diesel, kerosene)

Not Addicted to Oil – Built With Oil

We are not addicted to fossil fuels, but to the products we can make with them. And those products are essential for generating and using ‘renewable’ energy in the first place.

Solar panels, wind turbines, batteries, inverters, and power grids are all constructed from components that originate from oil or other fossil sources. As long as there are no alternative materials, the transition to renewable energy cannot happen without fossil raw materials.

The reality is that the world consumes roughly 100 million barrels of oil every day. The vast majority of the 8 billion people on this planet live in countries where less than $10 per day is available per person. For them, heavily subsidized wind and solar systems are simply luxe and unaffordable.

Renewable Energy Requires More Fossil Input

Most so-called ‘sustainable’ technologies are produced in countries where coal is the primary energy source.

Batteries, solar panels, and wind turbines are made using real fossil energy (coal), from materials that are extracted and transported using fossil-powered means. Lithium batteries, for instance, require enormous amounts of energy for mining, refining, and global distribution. On top of that, more materials and processes are needed to manufacture the devices that use these batteries.

‘Sustainable’ is mostly a label that applies to end use, not to the full life cycle. In reality, it’s a expansive luxury product for wealthy nations.

Oil is Not Fossil, But Geological

The term ‘fossil fuel’ became popular thanks to the oil industry itself – notably through Rockefeller, who gave his oil products an aura of scarcity (and higher value) by branding them as ‘fossil’.

But geologically speaking, the term is not quite accurate. While climate scientists focus on the atmosphere, geologists study the Earth’s subsurface. Oil is found at depths of 10 kilometers or more – far deeper than where plant or animal life has ever been detected. The deepest known fossil was discovered around 2,250 meters, whereas oil is routinely extracted from over 10,000 meters.

These data support the existence of abiotic oil: oil that forms deep in the Earth’s mantle through chemical processes, not from biological remains. While this idea is often labeled controversial in popular media, it is a well-known and actively studied hypothesis among geologists.

In other words: crude oil is partly fossil – and therefore finite – but primarily geological, and potentially renewable.

The Myth of ‘Peak Oil’ and of Renewable Energy

There is plenty of evidence supporting the existence of abiotic oil. Old oil fields once thought depleted have been found to yield new oil years later.

Peak oil – the hypothetical point at which global oil production reaches its maximum and then declines irreversibly – has long been the holy grail of the resource economy: widely discussed, but ever elusive.

The predicted ‘peak oil’ moment keeps shifting further into the future, alongside ever-increasing production volumes – from the current 100 million barrels per day to an estimated 116 million barrels per day by 2045. Some even question whether this peak will occur at all within this century, considering the massive amounts of carbon and hydrogen still present in the Earth’s crust.

The term ‘renewable energy’ is also misleading. According to the laws of physics, energy cannot be reused. Once converted – for example into heat or electricity – the original energy is gone. The sun emits its energy only once.

Wind arises from atmospheric temperature differences caused by solar radiation and is not renewable: once that energy is used, it is gone. Forever. Waiting for new solar energy. 

Is the sun sustainable on a geological time scale? No, absolutely not.
In human terms? Yes, for the coming centuries.
But renewable in a physical sense? Certainly not.

In Conclusion

Anyone who advocates for an energy transition must first understand what energy truly is, how our infrastructure actually works, and what it is fundamentally built on.

Political policies that ignore these foundations risk constructing technological castles in the air – without any grounding in the realities of natural laws and materials science.

Unfortunately, over the past decades, we’ve spent vast sums of money building many of these castles – which we now see gradually collapsing like a house of cards.

The question remains: are we truly building a sustainable future this way, or chasing an illusion with a very high price tag?